Η βροχή μόνο θα μπορούσε να σταθεί πλάι μου για πρώτη φορά στην Ακρόπολη, μετά τις γνωστές τσιμεντένιες παρεμβάσεις. Είχα ανάγκη τη μοναξιά του περιηγητή. Να ακούσω τη φωνή της Θεάς να μου μιλάει την άρρητη σοφία της και το νερό να ξεπλένει κάθε ανθρώπινη σκέψη. Να κρύβει το δάκρυ της αλλοτινής της ανάμνησης…
Ακρόπολη 2021. Διαδρομές τσιμέντου, χωρίς τη συναίνεση της Θεάς…
