FORUM

 

Πλοήγηση forum
Θα πρέπει να συνδεθείτε για να μπορείτε να δημοσιεύσετε στο φόρουμ.

Μια άλλη εμπειρία….Ιωάννινα – Κόνιτσα – Πέτρινα Χωριά – Μαστροχώρια

Μας αρέσουν οι ξαφνικές εξορμήσεις. Οι εξορμήσεις σε βουνό ή θάλασσα και μάλιστα οι απρογραμμάτιστες πολλές φορές. Μία τέτοια εξόρμηση κάναμε πριν λίγες μέρες, η οποία ενώ θα ήταν για μία μέρα τελικά έγινε τριήμερη.
Από Βέροια μέσω Ιωαννίνων κατευθυνθήκαμε Κόνιτσα και μετά στα Πέτρινα Χωριά (Γαναδιό –Μόλιστα-Μοναστήρι) και σε δύο από τα Μαστοροχώρια (Πυρσόγιαννη και Καστανέα.)

Η διαδρομή μέχρι τα Γιάννενα γίνεται μέσω της Εγνατίας που πραγματικά εξυπηρετεί πλέον ,αλλά για όσους προτιμούν την παραδοσιακή προσέγγιση, μπορούν να ξεκινήσουν από Θεσσαλονίκη ,και να ακολουθήσουν τη διαδρομή Κοζάνη,Νεάπολή,Τσοτύλι,Πεντάλοφος,Επταχώρι Καστοριάς. Συνήθως επιλέγουμε αυτές τις διαδρομές γιατί θέλουμε να «απολαύσουμε» το ταξίδι αλλά στο προχθεσινό μας επιλέξαμε τη γρήγορη οδό μέχρι τα Γιάννενα και μετά ακολουθήσαμε την παλιά Εθνική Οδό Ιωαννίνων -Κόνιτσας.

Φτάνοντας στην Κόνιτσα ακολουθήσαμε το μοναδικό δρόμο που βγάζει προς Επταχώρι. Η θέα καταπληκτική. Δεξιά και αριστερά πεύκα ,έλατα και εμείς το μοναδικό αυτοκίνητο από τον Αμάραντο μέχρι τα Πέτρινα Χωριά. Εκείνο που λατρεύεις σε αυτή την καλοκαιρινή διαδρομή είναι το πράσινο ενώ για μουσική ούτε λόγος. Για κάποιο λόγο ή τη χαμηλώνεις ή την κλείνεις. Σε συντροφεύουν τα τζιτζίκια που σπάνε την ησυχία και ο ήχος της μηχανής του αυτοκινήτου σου. Δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο για να «ταξιδέψεις» νοερά σε άλλες εποχές. Περνάς τα βουνά και ο χρόνος σε γυρνάει πίσω. Τότε στην εποχή του Αλή Πασά και μετά στο Έπος του 40. Και γιατί να μη συμβεί αυτό? Είναι ίσως τα μοναδικά μέρη που ο τουρισμός δεν άγγιξε ακόμα και δεν θα αγγίξει ποτέ. Είναι όπως τότε όπως ήταν τότε.

Στα 28 χιλιόμετρα από την Κόνιτσα συναντάς το δρόμο που σε πάει στα «Πέτρινα Χωριά». Στα 850 μέτρα υψόμετρο το Γαναδιό, η Μόλιστα και το Μοναστήρι βρίσκονται στις υπώρειες του Σμόλικα. Μόλις 4 χιλιόμετρα σε χωρίζουν από τις ομορφιά αυτού του τόπου που ο χρόνος δεν άγγιξε. Τα χτισμένα αυτά χωριά μέσα στο δάσος με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της πέτρας, δεσπόζουν στο χώρο και συνυπάρχουν αρμονικά με το περιβάλλον. Περπατάς στα στενά δρομάκια και χάνεσαι στο άρωμα της γης και τους ήχους των πουλιών. Δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά αφήνεις το μυαλό σου να αδειάσει από σκέψεις. Μα και να θες εκεί δεν μπορείς να σκεφτείς. Σου παίρνει το μυαλό η θέα και η ηρεμία. Μετά από την περιήγησή σου στο χώρο, παίρνεις πάλι το δρόμο της επιστροφής, φτάνεις στη «δημοσιά» στρίβεις δεξιά και συνεχίζεις. Λίγο πιο πάνω συναντάς παρακλάδια δρόμων για άλλα χωριά .Φούρκα, Κεράσοβο, Αγία Παρασκευή ,Σαμαρίνα και Πύργος.

Στα 33 χιλιόμετρα από την Κόνιτσα συναντάς δεξιά σου την Καστανέα χτισμένη στις πλαγιές του όρους «Γύφτισσα» στα 880 μέτρα με την ίδια αρχιτεκτονική. Καλντερίμια, σπίτια φτιαγμένα από πέτρα και η εκκλησία να δεσπόζει στη μέση του χωριού.

Στις 26 Ιουλίου είναι το πανηγύρι στο χωριό. Εμείς δεν το γνωρίζαμε αυτό και φυσικά όταν μαθαίνεις ότι το βράδυ θα ’χει χορό δεν φεύγεις παρόλο που πήγες απλά για μια βόλτα, κλείνεις δωμάτιο στον ξενώνα του χωριού και αν δεν βρεις πας στο απέναντι χωριό, στην Πυρσόγιαννη. Το βράδυ πραγματικά τέλειο. Το κλαρίνο και ο ήχος του στην αυλή της εκκλησιάς κυριαρχεί. Δεν υπάρχουν μηχανήματα ήχου μόνο ο φυσικός ήχος από τα όργανα και το τραγούδι που συνήθως τραγουδούν όσοι χορεύουν. Στα τραπέζια ο κόσμος δεν χωράει να κάτσει αλλά και ποιος κάθεται; Ο σύλλογος του χωριού προσφέρει κρασί και φαγητό σε όσους βρίσκονται εκεί αλλά αν θες κάτι περισσότερο, τα 2 καφενεδάκια του χωριού σου το προσφέρουν.

Σε αυτά τα χωριά δεν υπάρχουν άγνωστοι και γνωστοί. Στο καφενεδάκι του Φώτη όπως και της Λόλας ,όποιος παέι, θέλοντας και μη μπαίνει σε μια παρέα και πολλές φορές η παρέα αυτή μπορεί να κρατήσει και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες καθώς εκεί δεν υπάρχει χρόνος. Ο καθένας στα καφενεδάκια αυτά κερνάει τον άλλο ενώ το κάθε κέρασμα – ή η παραγγελία σου – συνοδεύεται με διαφορετικό σπιτικό μεζέ. Σε κερνάνε και ας μη σε ξέρουν και φυσικά ούτε λόγος να πεις «όχι». Εκεί στα τραπεζάκια που κάθεσαι με γνωστούς και αγνώστους, ακούς ιστορίες από το παρελθόν, μαθαίνεις τους ανθρώπους και φυσικά όλοι, ακόμα και αν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους , συμμετέχουν στη συζήτηση και το περίεργο; Καθώς κάποια στιγμή σηκώνεσαι και λες «καληνύχτα» συνειδητοποιείς ότι ούτε το όνομά τους δεν ρώτησες και ας μιλούσατε ένα ολόκληρο βράδυ και αυτό σε κάνει να χαμογελάς.

Είναι άλλη εμπειρία η παραμονή έστω και για λίγο σε αυτά τα χωριά. Νιώθεις τη ζέστη της ψυχής των ανθρώπων που είναι εκεί να σε περιβάλλει. Εκεί χάνεται και ο χρόνος. Εκεί ξεχνάς τον άνθρωπο που σε έκανε η καθημερινότητά σου να είσαι και ξαναγυρνάς στην απλότητά σου, ξαναβρίσκεις το χαμένο σου εαυτό.

Αξίζει λοιπόν ένα τέτοιο ταξίδι ή όχι; Εσείς θα αποφασίσετε …και για να σας ενημερώσω… όσοι νιώθουν νέοι και μπορούν να κάνουν πεζοπορία μέσα στο καταπράσινο δάσος, το Σάββατο πριν το 15 Αύγουστο γίνεται ένα μικρό γλέντι στους Αγίους Αποστόλους στην Καστάνιανη, αξίζει τον κόπο να τη ζήσετε αυτή την εμπειρία, πιστέψτε με.

Μηρτσέκη Βασιλική-Εκπαιδευτικός

*Η Βασιλική Μηρτσέκη είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μετεκπαίδευση στο Διδασκαλείο “Αλέξανδρος Δελμούζος” του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Πηγή:kathemera.gr