Συγγραφή άρθρου: Παρασκευάς-Μάριος Ι. Τουρτούνης
Πριν από λίγες μέρες, στις 27 Ιουνίου 2021, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, από καρκίνο, ένας «τιτάνας» του καλλιτεχνικού κόσμου της Ελλάδας: ο ηθοποιός κ. Γιάννης Θωμάς. Ο αείμνηστος κ. Γιάννης Θωμάς είχε γεννηθεί στα Ξανθόγεια Έδεσσας το 1944.
Είχε ερμηνεύσει ρόλους σε αρκετά θεατρικά έργα, αλλά και στην τηλεόραση. Συνάδελφοί του, με την είδηση του θανάτου του, έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι επρόκειτο για έναν αξιόλογο και ακούραστο «εργάτη» του θεάτρου, και για έναν, πάνω απ’ όλα, εξαίρετο άνθρωπο.
Όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε, σε ανακοίνωσή του μετά τον θάνατο του εν λόγω ηθοποιού, ο σκηνοθέτης και χορογράφος κ. Κώστας Τσιάνος, ειδικά η ερμηνεία του αειμνήστου κ. Θωμά ως Γεωργού στο θεατρικό έργο Ηλέκτρα του Ευριπίδη, το οποίο είχε ανεβεί το 1988 στο Θεσσαλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του ίδιου του κ. Κώστα Τσιάνου, ήταν «ασύγκριτη».
Και πράγματι, ο κ. Τσιάνος φαίνεται να έχει απόλυτο δίκιο σε αυτή την επισήμανσή του. Παρακολουθώντας την εν λόγω θεατρική παράσταση, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το σπουδαίο υποκριτικό ήθος που διακατείχε τον κ. Γιάννη Θωμά, κατάφερε να προσδώσει στον χαρακτήρα του Γεωργού τα ανώτερα εκείνα ατομικά χαρακτηριστικά, τα οποία εύλογα αποτέλεσαν, στα μέσα του 2ου μέρους της εν λόγω παράστασης, αντικείμενο επαίνου από τον αδερφό της Ηλέκτρας, Ορέστη. Δηλαδή, στο εν λόγω σημείο της θεατρικής παράστασης, ο Ορέστης, παρόλο που αποτελεί μια προσωπικότητα αριστοκρατικής καταγωγής, εκφράζει τους επαίνους και την βαθύτατη εκτίμησή του απέναντι στο απέραντο ήθος του Γεωργού, ένα ήθος το μέγεθος του οποίου αποδόθηκε με απόλυτη συνέπεια από πλευράς του ερμηνευτή του ρόλου του Γεωργού, κ. Γιάννη Θωμά.
Επιπλέον, χάρη στην ερμηνευτική και ρητορική του δεινότητα, ο κ. Γιάννης Θωμάς, στην αρχή του εν λόγω θεατρικού έργου, κατορθώνει, ως Γεωργός, να αποδώσει με απόλυτη διαύγεια και σαφήνεια την συμπύκνωση, υπό μορφήν διήγησης, βασικών τεκταινομένων της πλοκής του έργου (όπως την δολοφονία του Αγαμέμνονα και την μετέπειτα τύχη της Ηλέκτρας και του Ορέστη). Αυτή η συμπύκνωση των αρχικών αυτών συμβάντων υπάρχει και στην αντίστοιχη αρχαία ευριπίδεια τραγωδία Ηλέκτρα.
Τελικά, μπορούμε εύλογα να συμπεράνουμε ότι ο αείμνηστος ηθοποιός κ. Γιάννης Θωμάς, ως συντελεστής της εν λόγω θεατρικής παράστασης, είχε κατορθώσει, μέσω της ερμηνευτικής του δεινότητας και του σπουδαίου υποκριτικού του ήθους, να διατηρήσει άρρηκτους τους δεσμούς μεταξύ της εν λόγω θεατρικής παράστασης του Θεσσαλικού Θεάτρου του 1988 και της αντίστοιχης αρχαίας ευριπίδειας τραγωδίας, παρά το γεγονός ότι η παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου απείχε σημαντικά σε σχέση με την ευριπίδεια Ηλέκτρα ως προς το τοπικό-πολιτισμικό πλαίσιο των τεκταινομένων. Δηλαδή, οι μορφές της παράστασης του Θεσσαλικού Θεάτρου με τις καραγκούνικες φορεσιές, καθώς και η «παραδοσιακότροπη» μουσική υπόκρουση της εν λόγω παράστασης, ασφαλώς παραπέμπουν τον θεατή σε χωριό της νεότερης ελληνικής υπαίθρου, παρά σε περιβάλλον αρχαίας ελληνικής τοποθεσίας. Έτσι, όπως είπαμε, ο αείμνηστος κ. Γιάννης Θωμάς είχε κατορθώσει, με τις εξαιρετικές του υποκριτικές ικανότητες, να εξασφαλίσει στην εν λόγω θεατρική παράσταση την συνδιαλλαγή με την πρότυπη αρχαία ελληνική τραγωδία του Ευριπίδη. Το γεγονός αυτό καθιστά την συγκεκριμένη ερμηνεία του ρόλου του Γεωργού από τον κ. Γιάννη Θωμά ως αναμφίβολα μοναδική και ιστορική. Δεν θα ήταν, μάλιστα, υπερβολή να πούμε ότι ο ευριπίδειος χαρακτήρας του Γεωργού στην Ηλέκτρα βρήκε στο πρόσωπο του κ. Γιάννη Θωμά τον απόλυτο εκπρόσωπό του.
Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι η Ελλάδα χρειάζεται πάση θυσία ηθοποιούς τέτοιου ύφους και βεληνεκούς, όπως ήταν ο κ. Γιάννης Θωμάς, διότι τέτοιοι ηθοποιοί μπορούν να πετύχουν στο ελληνικό θέατρο την εξισορρόπηση μεταξύ της τρέχουσας ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας και της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας.
