Αυτή η λαϊκή έκφραση συνδέεται με τη μετεπαναστατική ζωή στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα τότε της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, μετά την επανάσταση του 1821 υπήρχε στο Ναύπλιο μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού.Η Μιχαλού είχε το προτέρημα να κάνει βερεσέδια αλλά υπό προθεσμία. Μόλις εξαντλείτο η προθεσμία και η υπομονή της , στόλιζε τους χρεώστες της με κοσμητικά επίθετα.
Όσοι τα άκουγαν, ήξεραν καλά ότι αυτός που δέχεται τις «περιποιήσεις» της χρωστάει της Μιχαλούς.
